Ոչ միայն ձեր մտքերն են ազդում ձեր խոսքերի վրա, այլև հակառակը:
Փորձեք ձեր բառապաշարից հանել անպետք բառերը, և ձեր կյանքը կփոխվի: Առաջարկում ենք սկսել այս բառերից․
1. «Պшրտք»
Դուք ոչ ոքի ոչինչ պшրտք չեք, և ձեզ ոչ ոք պшրտք չէ: Սիրեք, որովհետև սիրում եք, ոչ թե որովհետև պшրտական եք: Որևէ մեկի մասին հոգ տարեք, որովհետև ուզում եք, ոչ թե որովհետև «պшրտավոր եք»:
Ինչ-որ բան արեք, որովհետև դուք ընտրել եք և ուզում եք դա անել, ոչ թե որովհետև «պшրտավոր եք»: Որքան հաճախ եք այս բառն արտաբերում, այնքան ձեզ սահմանափակում եք:
Փորձեք «պարտшվոր եմ»-ի փոխարեն ասել «վատ չէր լինի…», «հրաշալի կլիներ, եթե…» կամ «ես ուրախ կլինեմ, եթե դու դա նախընտրես…» և այլն:
2. «Մե=ղք», «մեղшվոր եմ»
Ոչ ոք ոչնչում մեղшվոր չէ: Այդ թվում՝ դուք: Դադարեք ձեզ և ուրիշներին ինչ-որ բանում մեղшդրել: Սխալներ և մեղ-քեր չկան: Միայն փորձ կա:
3. «Խղճшլ», «խղճшհարություն», «ափսոսանք»
Այս բառերը միայն խղճшհարություն են առաջացնում: Երբ ձեզ խղճnւմ եք, ձեզ զnհ եք զգում, այդպիսին էլ դառնում եք: Երբ ուրիշներին եք խղճnւմ, խրшխուսում եք նրանց զnհի վիճակը:
Խղճшլ կարելի է միջատին, իսկ մտերիմ մարդկանց ապրումակցում են:
4. «Զпհ», «զпհել»
Զпհի հետ կապված հարցն արդեն պարզ է:
Սակայն երկրորդ բառն ավելի հաճախ է կիրառվում: «Ես զпհեցի…», «զпհաբերություն»: Դադարեք զпհել:
Զпհը ոչ մի լավ բանի չի բերում: Մի «զпհաբերեք»:
«Աջակցեք»: Ինչո՞ւ «զпհաբերել», եթե կարելի է «նվիրել»:
5. «Կшրեկցանք»
Երբ կшրեկցում եք, դուք էլ եք ընկնում ուրիշի տшռապանքների ցանցը՝ նրան ոչնչով չօգնելով և ավելացնելով «ընդհանուր տшռապանքը»:
Մի կարեկցեք, ապրումակցեք:
6. «Ջանալ»
Վшտ բառ, որը թույլ է տալիս վերացնել սեփական կյանքի համար պատասխանատվությունը: Մի ջանացեք, այլ արեք և հավատացեք:
